Όλως ιδιαιτέρως τιμάται η Αγία Βαρβάρα στο χωριό Λάλουκα του Δήμου Άργους – Μυκηνών στην Αργολίδα όπου ο κεντρικός ναός είναι αφιερωμένος στην Αγία.
Σήμερα το απόγευμα πραγματοποιήθηκε Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός παρουσία Ιερέων της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδας, ενώ τον Θείο Λόγο κήρυξε ο π. Χρυσόστομος Παπουλέσης.
Μετά τον εσπερινό ακολούθησε η λιτάνευση της Ιεράς Εικόνας.
Το παρόν στον Εσπερινό έδωσαν ο Βουλευτής Αργολίδας Γιώργος Γαβρήλος, ο Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου και νεοεκλεγείς Δήμαρχος Άργους – Μυκηνών Γιάννης Μαλτέζος, ο Περιφερειακός Σύμβουλος Βασίλης Σιδέρης, ο Πρόεδρος της ΚΕΔΑΜ Παναγιώτης Σκούφης, η πολιτεύτρια της Νέας Δημοκρατίας Ελένη Παναγιωτοπούλου, ο Πρόεδρος της ΔΗΜ.Τ.Ο Άργους Χρήστος Μπονταΐτης καθώς και στελέχη της παράταξης ‘’ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ’’.
Βίος
Η Αγία Μεγαλομάρτυς Βαρβάρα έζησε κατά τα χρόνια των χριστιανομάχων αυτοκρατόρων Μαξεντίου και Μαξιμίνου Β΄ από το 280 έως το 304 μ.Χ. περίπου. Γεννήθηκε στην Ηλιούπολη (το σημερινό Μπάαλμπεκ) του Λιβάνου και υπήρξε θυγατέρα του πλούσιου ειδωλολάτρη και τοπάρχη Διόσκουρου.
Ήταν πολύ όμορφη και καθώς ήταν ορφανή από μητέρα και χωρίς αδέλφια , ο πατέρας την πρόσεχε ιδιαιτέρως. Θέλοντας να την κρατήσει ανύπαντρη, μακριά από τις ανθρώπινες συναναστροφές, έκτισε ένα ψηλό πύργο και την απομόνωσε εκεί. Μία θεραπαίνιδα, κρυφά χριστιανή, ανέλαβε την ανατροφή και διαπαιδαγώγησή της και από αυτήν μυήθηκε στην Χριστιανική Πίστη.
Στην μόνωση του πύργου η κόρη καλλιεργούσε το πνεύμα της με προσευχή, μελέτη των Γραφών και εξάσκηση των αρετών. Κάποτε ο πατέρας της θέλησε να καλλωπίσει τον πύργο και διέταξε τους εργάτες να κτίσουν στην βάση του ένα λουτρό με δύο παράθυρα. Χρειάστηκε όμως να λείψει και έτσι η νεαρή Βαρβάρα έδωσε την εντολή να ανοιχθεί και τρίτο παράθυρο στο λουτρό, ώστε και τα τρία παράθυρα να γίνουν εις τύπον της Αγίας Τριάδος. Όταν τελείωσε το έργο, η Αγία στάθηκε με καμάρι πάνω από τον λουτήρα – κολυμβήθρα και κοιτάζοντας ανατολικά, σχημάτισε με το δάκτυλο στα μάρμαρά του τον Θείο τύπο του Σταυρού. Και ώ του θαύματος! Ο Σταυρός χαράχτηκε επάνω στο μάρμαρο σαν να σκαλίστηκε από εργαλείο. Χαρούμενη η Αγία για το έργο της αυτό, επιδόθηκε σε εκτενή προσευχή και δεν σταματούσε να επιτιμά τα άψυχα είδωλα που τιμούσε ο πατέρας της και όσους τα προσκυνούσαν.
Όταν ο πατέρας της επέστρεψε και είδε το λουτρό φτιαγμένο με τρία παράθυρα, ζήτησε εξηγήσεις και οι εργάτες του υπέδειξαν την θυγατέρα του, η οποία απολογούμενη μαρτύρησε την πίστη της στον Χριστό. Ο πατέρας της θυμωμένος τράβηξε το σπαθί και όρμησε να φονεύσει την κόρη του. Η Αγία διέφυγε στο βουνό, όπου άνοιξε θαυματουργικά ένας βράχος στα δύο και προστάτεψε την μάρτυρα, όπως έγινε και με την πρωτομάρτυρα και ισαπόστολο Θέκλα.
Ο οργισμένος Διόσκορος συνάντησε στον δρόμο δύο βοσκούς και τους ρώτησε αν ξέρουν κάτι. Ο μεν πρώτος αν και ήξερε, δήλωσε άγνοια, ο δε δεύτερος αφού αρνήθηκε με τα λόγια, έδειξε με τα χέρια του το τόπο καταφυγής της Αγίας. Τότε ο Διόσκορος καταδίωξε την Αγία, την συνέλαβε και την παρέδωσε στον Ηγεμόνα Μαρκιανό να την ανακρίνει ακόμη και με βασανιστήρια, αφού την κατήγγειλε ως χριστιανή και εχθρό της έννομης τάξης. Εκείνος, όταν αντίκρυσε την όμορφη νεαρή γυναίκα, ξέχασε τα λόγια του άστοργου πατέρα της και με καλοπιάσματα προσπάθησε να αλλάξει την πίστη της. Μπροστά στο αμετάθετο της γνώμης της, διέταξε να την μαστιγώσουν με ωμά νεύρα βοδιών, μέχρι να βαφτεί η γη από το αίμα της και ακολούθως να τρίψουν τις πληγές της με τρίχινα υφάσματα. Πονεμένη και αιμόφυρτη την έριξε στην φυλακή. Την νύκτα της παρουσιάστηκε ο Ιησούς Χριστός και, αφού της έδωσε κουράγιο, την θεράπευσε και την ευλόγησε.
Όταν ο Μαρκιανός κάλεσε ενώπιόν του την Βαρβάρα, βλέποντάς την υγιή, απέδωσε το γεγονός σε παρέμβαση των θεών. Η Βαρβάρα το αρνήθηκε, υποδεικνύοντας ως μόνον θεραπευτή της τον Ιησού Χριστό. Τότε εκείνος θυμωμένος διέταξε τους παρευρισκόμενους να ξύσουν τα πλευρά της Μάρτυρος με σιδερένια νύχια και επιπλέον με αναμμένες λαμπάδες να καίνε τα ήδη ξυσμένα μέλη. Έπειτα διέταξε με ένα σφυρί να χτυπάνε την τίμια κεφαλή της.
Μέσα στην φυλακή υπήρχε ακόμη μία νεαρή χριστιανή, η Ιουλιανή, η οποία καθώς είδε την Βαρβάρα θεραπευμένη, αποφάσισε να την ακολουθήσει στο Μαρτύριο για την αγάπη του Χριστού. Η Ιουλιανή παρακολουθώντας τα μαρτύρια αυτά της Βαρβάρας δεν μπόρεσε να κρύψει την συγκίνησή της και άρχισε να κλαίει. Τότε ο Μαρκιανός διέταξε να την κρεμάσουν στο ξύλο δίπλα στην Βαρβάρα και με σιδερένιες ξύστρες να ξεσχίσουν τις πλευρές της. Το μαρτύριο αυτό και οι δύο γυναίκες το υπέμειναν προσευχόμενες στον Θεό να τους δώσει δύναμη να το αντέξουν μέχρι τέλους. Κατόπιν ο άκαρδος Ηγεμόνας έδωσε εντολή να τους κόψουν τους μαστούς τους με σμίλη. Επειδή όμως η μία ενίσχυε την άλλη με προσευχή και λόγους φιλάδελφους, ο Ηγεμόνας τις χώρισε, και την μεν Ιουλιανή φυλάκισε την δε Βαρβάρα έδωσε εντολή γυμνή και αιμόφυρτη να την περιφέρουν στους δρόμους για να διαπομπευθεί. Η Αγία Βαρβάρα ζήτησε την θεία βοήθεια σε αυτό το μαρτύριο και η χάρις του Θεού την ενέδυσε με φωτεινή εκ του ουρανού νεφέλη, που την κατέστησε αόρατη στα μάτια του πλήθους.
Καταισχυμένος ο Μαρκιανός για άλλη μία φορά έδωσε οριστική εντολή να θανατωθούν οι δύο γυναίκες με αποκεφαλισμό. Ο πατέρας της Αγίας βλέποντας από κοντά όλο το φρικτό μαρτύριο, δεν θέλησε να φονευτεί η κόρη του από ξένο χέρι. Γι’ αυτό άρπαξε την κόρη του από τα μαλλιά, ετοιμάζοντας με τα ίδια του τα χέρια την σφαγή. Ανεβάζοντάς την στο βουνό, ακολουθούσε μαζί της και η Ιουλιανή.
Η Αγία Βαρβάρα γονάτισε προσευχόμενη και για τις δύο. Ακολούθως οι δύο Αγίες με χαρά πλησίασαν στον τόπο της τελειώσεώς τους και την μεν Ιουλιανή αποκεφάλισε ο δήμιος, την δε Βαρβάρα ο πατέρας της.
Η θεία δίκη όμως δεν άργησε να παρέμβει. Αμέσως κεραυνός κατάκαυσε τον Διόσκορο και τον έκανε στάχτη.
΄Όπως μαθαίνουμε από τον Συμεών τον Μεταφραστή, ένας ευλαβής θεοφοβούμενος άντρας μετέφερε το ιερό λείψανο της Αγίας σ’ ένα σεμνό οίκημα στο χωριό Γελασσός, σ’ έναν τόπο αποκαλούμενο της Νύσσου, που απέχει δώδεκα μίλια από τα Ευχάϊτα, στην Μικρά Ασία, που σήμερα ονομάζεται Ζαφραμπολού.
Από τον ίδιο, αλλά και από τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, ο οποίος προσκύνησε με ευλάβεια τον πύργο της Αγίας, μαθαίνουμε ότι το λουτρό της Αγίας, στον οποίο είχαν αρχικά ανακομιστεί τα λείψανά της, και επάνω στα μάρμαρα του οποίου η ίδια με το δάκτυλό της είχε χαράξει το σήμα του Σταυρού, αποτελούσε τόπο λατρείας και ιαμάτων και συγκέντρωνε πλήθη πιστών.
Η μνήμη της
Η σύνδεση της Αγίας με κεραυνό προκάλεσε την επίκλησή της έναντι κεραυνού και φωτιάς από συσχετισμό. Ανακηρύχθηκε επίσης ως προστάτις Αγία του πυροβολικού και των ορυχείων. Η ιερή μνήμη της εορτάζεται στις 4 Δεκεμβρίου.
