Από την ημέρα που ανακοίνωσα την απόφασή μου να κατέβω ως επικεφαλής για τις εκλογές στον Δήμο μας, δέχομαι καθημερινά τηλεφωνήματα από φίλους και γνωστούς. Όλοι έχουν κάτι να προτείνουν, κάτι για να παραπονεθούν. Χθες είχα ένα τηλεφώνημα ιδιαίτερο, καθώς προερχόταν από μία φίλη που δουλεύει στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης. Δεν είναι από τα μέρη μας, αλλά ξέρει πολύ καλά τα θέματα του τόπου μας.
Μου θύμισε, λοιπόν, πως στο όχι και τόσο μακρινό 2019 ο τότε Περιφερειάρχης Πελοποννήσου είχε καταφέρει να εντάξει την ανάδειξη του Κάστρου στη Νέα Επίδαυρο στο “Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Πελοπόννησος 2014 – 2020”.
Την υπόθεση του Κάστρου τη γνωρίζω από πρώτο χέρι, γιατί τότε ήμουν Περιφερειακός Σύμβουλος Αργολίδας και μαζί με άλλους συμβούλους δώσαμε πραγματικά μάχη για να χρηματοδοτηθεί αυτό το πολιτιστικό μνημείο και να μην καταρρεύσει. Γιατί μπορεί να υπήρχαν μελέτες από το 2012, μπορεί να είχαν γίνει προσπάθειες και το 2014 αλλά το έργο πήρε μπροστά αφού εξασφαλίστηκε η χρηματοδότηση του με 750.000€ το 2019.
Όπως, λοιπόν, τότε κατάφερε μια ομάδα ανθρώπων μέσα στην Περιφέρεια να βρούμε τη λύση στην χρηματοδότηση του έργου, έτσι πρέπει από τώρα να βρούμε λύσεις για την επόμενη ημέρα.
- Πως θα το αναδείξουμε ακόμη περισσότερο;
- Πως θα το συνδέσουμε με το τουριστικό προϊόν της περιοχής μας, ώστε να έχουμε επισκέπτες όχι μόνο το καλοκαίρι;
- Θα γίνει η διασύνδεση του πλακόστρωτου δρόμου από την Πλατεία, στο Κέντρο του χωριού και από εκεί στο Κάστρο;
- Πως θα το εντάξουμε σε μια συνολική προσέγγιση της ιστορίας της Νέας Επιδαύρου;
- Πως θα συνδέσουμε το Κάστρο, με την Εθνοσυνέλευση, με τα ελαιοτριβεία μας για παράδειγμα;
- Πως θα το βάλουμε για παράδειγμα μέσα σε πασχαλινές εκδηλώσεις στην Περιφορά του Επιταφίου;
Σύντομα, λοιπόν, θα επισκεφτώ την Εφορεία Αρχαιοτήτων για να δούμε ρεαλιστικά και όχι με τα συνηθισμένα ευχολόγια τι μπορούμε να κάνουμε.
Γιατί λύσεις υπάρχουν, αρκεί να έχεις πείρα και σχέδιο για τον τόπο σου.
