Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα topontiki.gr
Βρισκόμαστε ήδη λίγους μήνες πριν την λήξη της κυβερνητικής θητείας και έρχεται η ώρα του κυβερνητικού απολογισμού.
Παρά το γεγονός ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στήριξαν και στηρίζουν ένα μονόπλευρο σύστημα ενημέρωσης, εμφανίζοντας μια τεχνητή εικόνα αισιοδοξίας για την οικονομία, εκθειάζοντας ένα σαθρό επιτελικό κράτος, αλλά και επενδύοντας ενίοτε στον φόβο, όσο αυτό εξυπηρετούσε το κυβερνητικό αφήγημα, η κοινωνία ζει πέρα και έξω από το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες είναι πολύ διαφορετική στο χώρο της εργασίας, στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στις δημόσιες υπηρεσίες, στο δρόμο, όπου η αγανάκτηση και η απαισιοδοξία επικρατούν.
Επί τρία χρόνια προσπαθούν να μας πείσουν ότι έρχονται επενδύσεις, δημιουργούνται θέσεις εργασίας και παράγεται πλούτος, ότι όλα βαίνουν καλώς και ότι η εθνική οικονομία ανακάμπτει, χωρίς όμως η κοινωνία να το αντιλαμβάνεται και να το εισπράττει. Η πραγματικότητα δείχνει αντίθετα, πρωτοφανή ακρίβεια, αδικαιολόγητα υψηλό πληθωρισμό για χώρα του ευρώ, μία περιφέρεια ριγμένη σε υποδομές, θεσμούς που δεν λειτουργούν, την ανάδειξη του δόγματος της ατομικής ευθύνης ώστε να δικαιολογηθεί ένα κράτος απόν, «μπίζνες» για τους λίγους και τους κομματικούς φίλους και φτώχεια για τους πολλούς.
Ποια είναι η πραγματικότητα που ζει καθημερινά ο πολίτης;
-ακρίβεια στο καλάθι του νοικοκυριού, απολύτως δυσανάλογη με τους μισθούς και τα πραγματικά εισοδήματα
-αδικαιολόγητες αυξήσεις στα ήδη πρώτης ανάγκης από 10,2% έως 24,2% (ψωμί και δημητριακά κατά 19,3%, γαλακτοκομικά και αυγά κατά 24,2%, κρέας κατά 17,3%, τα έλαια-λίπη κατά 16,6%, τα λαχανικά κατά 13,2%, τα λοιπά τρόφιμα 10,2%)
–αισχροκέρδεια στον τομέα της ενέργειας, με την τιμή του φυσικού αερίου να έχει αυξηθεί μέσα σε ένα χρόνο κατά 220% ενώ στην ΕΕ ο μέσος όρος είναι 62%
-μέτρα δήθεν ενίσχυσης των νοικοκυριών, που ενισχύουν μόνο τις τσέπες των εταιριών του ολιγοπωλίου της ενέργειας
-απάθεια των ελεγκτικών μηχανισμών και ανυπαρξία ελέγχων στην αγορά
-νομιμοποίηση της ληστείας της ρήτρας αναπροσαρμογής
-διάλυση της Επιθεώρησης Εργασίας και ασυδοσία στους εργασιακούς χώρους
-εγκατάλειψη των δανειοληπτών στα νύχια των τραπεζών και των funds χωρίς δίχτυ προστασίας
Εκτός από την ανοχή στην ασυδοσία των ιδιωτικών συμφερόντων, στις εξυπηρετήσεις ημετέρων επιχειρηματιών και στις πελατειακές αντιλήψεις στην άσκηση εξουσίας, ήρθαν και οι υποκλοπές να μας συνταράξουν.
Την ίδια ώρα οι υποσχέσεις για επενδύσεις και θέσεις εργασίας, μένουν χωρίς αντίκρισμα, ενώ όλα τα μεγάλα έργα περιμένουν το Ταμείο Ανάκαμψης, για την μοιρασιά του οποίου ερίζουν τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Οι μισθοί δεν αρκούν πια για να καλύψουν τα έξοδα του μήνα, η ενεργειακή κρίση έχει ροκανίσει τα εισοδήματα και το βιοτικό επίπεδο διαρκώς πέφτει. Παράλληλα, όλα τα κεκτημένα του κοινωνικού κράτους γκρεμίζονται, από το Εθνικό Σύστημα Υγείας μέχρι τη δημόσια εκπαίδευση, από τον ΑΣΕΠ που έχει υποχωρήσει με αποτέλεσμα να γεμίσει το δημόσιο με μετακλητούς και συμβασιούχους, μέχρι τις ανεξάρτητες αρχές που δεν διαθέτουν τις υποδομές και τις εγγυήσεις για να προστατέψουν το δημόσιο συμφέρον.
Σε έναν κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται και γίνεται πιο άδικος και ταξικός, θα αποκτά ολοένα και μεγαλύτερο νόημα για τους πολίτες το κοινωνικό κράτος -το ΕΣΥ, το δημόσιο σχολείο, το δημόσιο πανεπιστήμιο, οι προνοιακές δομές. Το κοινωνικό κράτος ήταν ανέκαθεν το δυνατό σημείο του ΠΑΣΟΚ. Είναι το μοναδικό κόμμα που έβαλε την σφραγίδα του στις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, κάτι που πλέον οι πολίτες αναγνωρίζουν και αναπολούν. Και αυτή η διαφορά θα είναι ολοένα και πιο φανερή όσο θα πλησιάζουμε στις εκλογές, οπότε ο χρόνος θα λιγοστεύει για την κυβέρνηση και θα γκριζάρει περισσότερο η εικόνα της.
Ο Ανδρέας Πουλάς είναι βουλευτής Αργολίδας του ΠΑΣΟΚ – Κίνηματος Αλλαγής
