Ένα από τα μεγάλα θέματα που ανοίγει το Ουκρανικό είναι αυτό των προσφύγων και αυτή τη φορά δεν μπορεί να το αποφύγει η σιωπηλή, απέναντι στην Ελλάδα, Ευρώπη αφού τώρα οι πύλες εισόδου αφορούν το κέντρο της. Εκτός αυτού το ζήτημα, μετά από μια δεκαετία περίπου (περίπτωση Συρίας) είναι καθαρά προσφυγικό και όχι μεταναστευτικό με η χωρίς επιθετικούς προσδιορισμούς. Επίσης είναι η πρώτη φορά, που χώρα της οποίας οι πολίτες είναι κατά πλειοψηφία Χριστιανοί Ορθόδοξοι βλέπει μεγάλο αριθμό των πολιτών της να ψάχνει την έξοδο από τη χώρα.
Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι παρόμοιο κύμα δεν είχε παρατηρηθεί κατά τον πόλεμο που οδήγησε στη διάλυση της Γιουγκοσλαυϊας Τότε είχε παρατηρηθεί κυρίως εσωτερική μετακίνηση μεταξύ περιοχών, όπου οι άνθρωποι ένιωθαν ασφαλέστεροι. Έτσι έρχεται πλέον στην επιφάνεια η ανάγκη για αναθεώρηση της συνθήκης του Δουβλίνου. Πέρα όμως από τη μεγάλη διαχείριση μεταξύ των χωρών, που θα την καθορίσουν πρωτίστως τα συμφέροντά τους σε συνδυασμό με την ένταση του προβλήματος, υπάρχει άλλη μια διαχείριση, η οποία αφορά την εντός των χωρών διευθέτηση.
Στην Ελλάδα έχουμε ζήσει αυτήν την πραγματικότητα με μετακίνηση πληθυσμών κυρίως από την Ασία και την Αφρική. Ανέλεγκτη είσοδος, κυρίως από ομάδες ανδρών, εντελώς διαφορετικοί πολιτισμοί, παραδόσεις και συνήθειες. Αυτήν τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η προσφυγική κρίση εξελίσσεται ταχύτατα. Στην Ελλάδα έχουν φτάσει περίπου 15.000 πρόσφυγες, που οι 4.000 είναι ανήλικοι. Πέρα λοιπόν από την πολιτική διαχείριση σε επίπεδο Ευρώπης ήδη θα έπρεπε, δεδομένης μάλιστα της υπάρχουσας εμπειρίας, να υπάρχει η να δημιουργηθεί ένα πλάνο με αξιοποίηση όλων των θεσμών της Ελληνικής Δημοκρατίας. Οι περιφέρειες η/και οι δήμοι οφείλουν να αναλάβουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης. Ανάλογα με το ποιος βαθμός αυτοδιοίκησης θα επιλεγόταν από το κράτος για τη διευκόλυνση της διαχείρισης του θέματος, υπάρχουν πράγματα, τα οποία θα μπορούσαν να διαχειριστούν σε τοπικό επίπεδο.
Η γρήγορη δημιουργία μικρών σχολικών μονάδων ώστε αυτά τα παιδιά και ειδικά τα ασυνόδευτα να μην αποτελούν λεία σε οποιοδήποτε κύκλωμα. Η αξιοποίηση υπαρχουσών δομών συσσιτίων με την ανάλογη ενίσχυση θα επέλυαν σε μεγάλο βαθμό το ζήτημα της διατροφής αυτών των ανθρώπων. Η αναζήτηση κτιρίων που δεν χρησιμοποιούνται και με μικρές επιδιορθώσεις θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως καταλύματα, αποτελούν αποφασιστικές κινήσεις αποσυμφόρησης του προβλήματος.
Ο συντονισμός του κρατικού μηχανισμού, γιατί κράτος συνιστούν όλοι οι μηχανισμοί διοίκησης, μπορεί να μας κάνει όλους (πολιτεία-αυτοδιοίκηση-πολίτες) χρήσιμους και αποτελεσματικούς.
*Ο Δημήτρης Κρανιάς είναι πρώην Βουλευτής Αργολίδας της Νέας Δημοκρατίας
