Κάθε έτος αποτελεί έναν αλληλένδετο κύκλο, έναν ορίζοντα γεγονότων τυχαίων αλλά και «κατασκευασμένων» με στόχο να βοηθάει τους ανθρώπους να διατηρούν τις μνήμες και τις παραδόσεις τους αλλά και να ξεκουράζονται.
Στον «Περικλέους Επιτάφιο» του Θουκυδίδη αναφέρεται ότι στη Δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας «Μὲ συχνὲς θυσίες καὶ ἀγῶνες» οι πολίτες φρόντιζαν να μετριάζουν «τοὺς κόπους τῆς ἐργασίας καὶ νὰ ξεκουράζωμε τὸ πνεῦμα μας.»
Οι γιορτές, ανέκαθεν ήταν αυτές οι ασφαλιστικές δικλείδες απέναντι στο μόχθο της καθημερινότητας αλλά και τα νήματα που έδεναν το σύγχρονο άνθρωπο με την παράδοσή του.
Σίγουρα φέτος θα είναι μια διαφορετική γιορτή, μια διαφορετική αποκριά, όμως η ελπίδα για τις μέρες που θα έρθουν πρέπει να μείνει σαν σπίθα αναμμένη, έτσι περάσαμε τον χρόνο που μας πέρασε έτσι θα περάσουμε και τις λίγες εβδομάδες που απομένουν προς την «ελευθερία».
